vasthoudend
de nevels waren door de kieren
met vleug van frisheid van de nacht
rondom mij al binnengeslopen
draaiend naar de ochtendstond
steunde zacht de schorre kreten
op mijn schouders neergevleid
wijl ik zat en stil aanschouwde
lijden is soms zo lang in tijd
machteloos in enkel waken
af en toe een troebele blik
edoch zo vasthoudend
geworpen, in het naken
deur gesloten in het buiten
omringde de zon met grote faam
voluptueus onvoorwaardelijk
de dag eer doend in naam
wind in flank gaf me adem
waar de mens in mij stil viel
en bid voor hem uit hart
voor overgaan van ziel
H.J.: | Maandag, augustus 13, 2007 23:09 |
kippenvel Maria stillekes gelezen. kusszz |
|
Klaes: | Zondag, augustus 12, 2007 16:00 |
ingetogen meeslepend dit... leafs/klaes |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, augustus 12, 2007 11:22 |
meer dan meelevend een hart dat meegaat in het heengaan droom nu maar van rust en vrede je hebt je werk weer met hart en ziel gedaan liefs en dikke knuff Ria |
|
Ritchie: | Zondag, augustus 12, 2007 11:00 |
slik, heb krop in mijn keel van dit gedicht zeer mooi verwoord. Groetjes | |
Windwhisper: | Zondag, augustus 12, 2007 09:37 |
Prachtig, droef mooie verwerking Liefs Cobie |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 augustus 2007 | ||
Thema's: |