ik schuif kaarten in elkaar
en laat de bomen onberoerd
kneed mezelf in verder gaan
 
de geest is als een stok
en begroet de toekomst
 
mij wat anders toebedacht
in het mezelf openbreken
is er steeds opnieuw een beginnen
zo dit wordt verwacht
 
wil mezelf raken
 
als vlakgom om
zwarte vlekken wit te maken
 
 
 
Geschreven door
lommert
Over dit gedicht
Auteur:  lommert
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  02 september 2007
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.