Iets over Iemand.
Toen je in de keuken stond
En ik seconden die uren leken
Naar je rug mocht staren
Met een blik in mijn ogen
Waarvan ik dacht
Dat ik hem nooit zou kunnen kijken
Met jou in 1 ruimte
Was ik even
De gelukkigste mens op aarde.
Toen wel.
Toen ik afscheid moest nemen
En ik nog steeds niks meer kreeg
Dan alleen een stevige knuffel
Waarvan ik dacht
Dat die op een dag
Zou veranderen in een kus
Verachtte ik
De liefde met heel mijn hart.
Toen wel
Laat mij naar je kijken
En opnieuw
De gelukkigste mens op aarde zijn.
En ik seconden die uren leken
Naar je rug mocht staren
Met een blik in mijn ogen
Waarvan ik dacht
Dat ik hem nooit zou kunnen kijken
Met jou in 1 ruimte
Was ik even
De gelukkigste mens op aarde.
Toen wel.
Toen ik afscheid moest nemen
En ik nog steeds niks meer kreeg
Dan alleen een stevige knuffel
Waarvan ik dacht
Dat die op een dag
Zou veranderen in een kus
Verachtte ik
De liefde met heel mijn hart.
Toen wel
Laat mij naar je kijken
En opnieuw
De gelukkigste mens op aarde zijn.
Reacties op dit gedicht
| *syrah*: | Woensdag, september 05, 2007 14:39 |
| zo''n gevoel had ik over ''tlaatst ook nog.. maar onlangs heb ik gezien wat ik wou zien. En ik ben gelukkig..:) |
|
| Veruniek: | Dinsdag, september 04, 2007 17:26 |
| Mooi dat je de liefde opnieuw een kans geeft, maar laat je niet opnieuw teleurstellen :-) Liefs van mij |
|
| no-more-less: | Dinsdag, september 04, 2007 08:53 |
| momenten zullen zich blijven aandienen, als de tijd rijp is zullen gevoelens over en weer zijn sweets, no-more-less |
|
| Melski: | Dinsdag, september 04, 2007 08:29 |
| Mooi. gr.Melski |
|
| Gonny: | Dinsdag, september 04, 2007 08:22 |
| Wie weet soms bestaan wonderen. Liefs Gonny knufkus Fijne dag |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, september 04, 2007 08:21 |
| Gemiste kans of onberijkbaar. Toch ook heel herkenbaar. liefs honingbijtje |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, september 04, 2007 08:05 |
| waarom heb je toen niets gezegd....komt dat door je naam... Liefs Cobie Kuzzz |
|
