Verlangende woorden
vanbinnen dacht ik te horen
verloren was de zin
Volgens de harten
waarmee wij nu parten
vergeet je toch een ding
Hoe kun je staan
zo voor die waan
waarin je mij verteld
dat ik moet gaan
verga met een traan
zoals je mij nu velt
Ik ken ons vanbinnen
samen verbinden
het levenslied alom
Vergeet niet te weten
dat mijn hart heeft gezeten
in het jouwe dus daarom
Vraag ik te vertrouwen
in mijn hart niet het jouwe
nu je even daar niets ziet
Kan het zo zijn dat
je jouw hart vergat
en ik even niet?
Durf je te vertrouwen
zonder iets op te bouwen
in mijn gevoel?
Of blijf je je verweren
je rug toe te keren
wat ik ook voel?
Ik vraag niet om geluk
de relatie is stuk
probeer eens enkel te zien
Dat wat wij deelden
de connectie die heelde
wat je ook verdient
Dat ik nog zie
jouw hartelied
geborgen, stiekem alleen
Jouw hart is niet weg
het is enkel een donkere weg
waar net nog het licht scheen