Een kind…… klein…. Onvolwassen,
Een miniatuur, een wezen die kan voelen,
Verdriet en pijn kent.
Een wezen… nog niet opgewassen,
Tegen het geweld en geschreeuw van een groter exemplaar,
Die in de natuur moeder wordt genoemd.
Een kind, dat juist van haar, de bescherming en het veilige gevoel verlangt.
Wordt steeds weer onverwacht verdoemd.
Keer op keer. Het vertrouwen van een kind die tussen goed en kwaad hangt
Is er dan niet meer.
“Papa, waarom schreeuwt mama zo. Was jij er maar,
Dan Kon ik me verstoppen, achter jou, want jij papa, jij beschermt me toch wel?
Jij bent sterk papa! Als jij weer thuis was, durfde mama echt niet zo te doen,
He papa, jij bent de sterkste he! En als mama weer wil slaan… ga jij snel voor me staan.
En als ik slapen ga, weet ik dat jij mij in mijn Boze droom ook beschermt.
Dan voel ik mij weer veilig en kan ik weer dromen over leuke dingen.
dan wordt mijn droom niet verstoord door een groot schreeuwend monster,
Die boos op mij afloopt. Dan lijkt hij op mama. Dat vind ik niet fijn pap.
Maar toch houd ik van haar, ze is mijn mam… en soms, soms is ze best lief,
Dan voel ik mij heel even groot”.
Lieve jongen… ik beloof het je. Ik zal er voor zorgen dat je het fijn hebt bij mama thuis.
Net als bij pap als je hier bent in het weekend.
Maar papa is een leugenaar, ik kan je niet vertellen kleine man,
Dat papa niets kan doen. Als papa moest sterven zodat jij het fijn hebt straks,
stierf pap gelijk. Maar de grote Boze wetgeving helpt mama.
Omdat mama’s mama zijn. Lief zacht en beschermend. Dat gelooft de grote Boze wetgeving.
En gaat steeds voor papa staan, als jij in elkaar gedoken voor mama staat.
Daarom kan papa jou niet helpen. Als papa zegt dat je bang bent,
Gelooft hij mij niet.
Als hij naar je kijkt, ziet hij niet je verdriet.
Want de grote Boze wetgeving, is blind”.
Het spijt me kleine man.
Papa heeft vandaag gefaald. Maar papa blijft vechten. Dat beloof ik je wel.
ik hoop dat de waarheid spoedig boven tafel komt….
Voordat het te laat is.
kerima ellouise: | Dinsdag, oktober 02, 2007 13:45 |
aangrijpend geschreven...sterkte en knuffel voor je kleine man en jezelf liefs kerima ellouise |
|
sunset: | Dinsdag, oktober 02, 2007 12:06 |
Zo is het ook (en veel meer dan men denkt). Alhoewel inderdaad de omgeving en de wetgeving - onbegrijpelijk -meer ''vrouw, moeder''gericht is. Treffend getoond. Groetjes en sterkte, sunset |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, oktober 02, 2007 10:43 |
blijf open en achter je kind staan,maar meer kun je niet doen m,n hart bloedt voor je |
|
Mamsiemomo: | Dinsdag, oktober 02, 2007 08:58 |
En zo krom zit deze wetgeving in elkaar..... vreselijk! Ik ben zelf moeder en mijn hart bloedt bij het lezen van jouw verhaal. Heel veel sterkte in deze vreselijke strijd. Liefs, Mo |
|
sensi: | Dinsdag, oktober 02, 2007 08:06 |
Ojee, dit vind ik erg. Hier zijn geen woorden voor :( Geef je kleine man maar vaak stevige knuffels! Liefs |
|
_Lieverdje_: | Dinsdag, oktober 02, 2007 06:10 |
Stilmakend! Liefs |
|
Innerchild: | Dinsdag, oktober 02, 2007 03:17 |
Om stil bij te worden ... | |
Auteur: Stille Bart | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2007 | ||
Thema's: |