erosie
menig nacht jagen ze in vlagen
schaduw rekkend langs de muur
als donkere wolken aan de hemel
voorbijtrekkend tot creatuur
verwrongen als een luchtkasteel
torenhoog in het kille eenzaam
met voegen waar erosie vreet
in de hoeken van het kanteel
vastgenageld als duister doek
zich loswrikt van de wand
nat geweend het alleen omsluit
in stil ontwaken met ochtendgloed
honingbijtje: | Woensdag, oktober 03, 2007 11:02 |
erosie kan ook het verdriet wegschuren, tranen verzachten het proces. sterkte en liefs honingbijtje |
|
lonely 1: | Woensdag, oktober 03, 2007 00:26 |
prachtig! liefs, lonely 1 |
|
michris: | Woensdag, oktober 03, 2007 00:20 |
Het is october, herinneringen scheuren door je ziel. Niet in het kille eenzaam, maar samen met ons... Liefs, michris |
|
switi lobi: | Woensdag, oktober 03, 2007 00:16 |
Doch erosie kan ook schuren tot vormen die ''hanteerbaar'' zijn...vooral als het door tranen gebeurd. Dikke, dikke kus! Liefsliefs, switi lobi |
|
no-more-less: | Woensdag, oktober 03, 2007 00:15 |
mooi en sterk verwoorde verwarring, heel herkenbaar sweets, no-more-less |
|
dichterbij: | Woensdag, oktober 03, 2007 00:12 |
schitterend lieve groet |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2007 | ||
Thema's: |