Vrijheid met spiritualiteit
Dagdromen zijn door mijn omgeving zelden vernomen en vinden mij soms dan een slome
Als ik mijn ogen overdag sluit, hou ik dit soms zo onmenselijke, onnatuurlijke leven goed uit
Dan zie ik bomen, dieren en de wolkenlucht tot leven komen als bovennatuurlijke stromen
Warmte van medemensen klinkt regelmatig luid, maar kwetsen soms als een breekbare ruit
Geluiden van de natuur roepen mijn verleden intens op en zetten mijn wereld even op z’n kop
Bomen doen niemand kwaad, zijn er altijd voor je en weten met alle natuurverschijnselen raad
Onverstoorbaar leiden bomen hun leven en zijn de bron alle leven, als een voedzame krop
De windbries fluistert mijn levenshoop laat en desolaat in en houdt mij van de eenzame straat
Zoiets simpels als zuurstof is altijd stof tot nadenken en kan na mijn frustraties weer bijtanken
Wolken drijven zomers voorbij, met wisselende ritmes als onvoorspelbare dekens tot hoop
Hechte vrienden kunnen met hun warme wenken mij wakker maken, klinkende geschenken
Mensen zijn soms onberekenbaar en zetten mijn trouw morgen weer in de sloop, zo goedkoop
Dan trek ik mij weer terug in de buitenlucht en ga mijn levensdoel weer zweverig overdenken
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Santen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||