Oorlog en verdriet
Bommen vliegen hier en daar in het rond.
Eentje recht op de plek waar jij stond.
Ik zag het allemaal voor me gebeuren.
Je kleine lichaam dat ineens verscheurde.
Je stond daar, je was je aan het vervelen.
Nu ligt je lichaam in stukjes en delen.
Het was zo akelig om te zien.
Vroeger werd je vaak geslagen met een riem.
Waarom moest je zo'n erg leven leidden?
Je ouders hadden vaak ruzie en zijn toen gescheiden.
Je moest naar je vader je had geen keus.
Hij bracht je naar een plek, een plek heel mysterieus.
Hij stopte en je keek met grote ogen.
Een pleeghuis?! Je kon het niet geloven.
Hij haalde je eruit en reed toen weg.
Weg... zonder iets te zeggen was hij weg.
Waarom?waarom deed hij je dit aan?
Het laatste wat ik zag was een traan.
Een traan, dat over je wang rolde...