Ik was 14 en zat op school
Pukkels waren mijn merknaam
Sluikhaar en een zwart ziekenfondsbrilletje
Een beeld van mezelf waar ik me nu nog voor schaam
Jij was een lief meisje om te zien
Een gave huid en mooi glanzend blond haar
Ook jij had een bril maar die stond je geweldig
iedere ochtend stond ik bij de poort voor je klaar
Nooit heb ik je gesproken
Je naam heb ik nooit geweten
Je was voor mij het zuivere, onbereikbaar en mooi
Mijn liefde voor jou ben ik nooit vergeten
Inmiddels ben ik ouder en getrouwd
Met schaamte heb ik leren omgaan
Mijn pukkels zijn weg en de bril is modern
Als ik toen wist wat ik nu weet, hoe was het dan gegaan?
Voor een meisje waar ik veel voor voelde