huilend zoekt ook zij haar weg
naar een leven zonder pijn
als ze daar haar best voor doet
mag ze er neit zijn.
de angste maakt haar lichaam moe
bij elke stap die ze zet
het lijkt alsof ze uit haar grotten nooit
meer wordt gered.
levens op de laatste grond
in het diepste gewelf pronkt
de gedachte door mijn hoofd
dat meisje,
dat ben ik zelf