Ik heb je nooit verteld,
hoeveel ik om je gaf,
omdat ik bang was,
bang om jou te verliezen.
Je was zo kwetsbaar,
je sloot je af,
voor alles en iedereen,
behalve,
voor mij.
Ik dacht dat je wist,
dat ik om je gaf.
Ik wist,
dat jij om mij gaf.
Hoeveel we ook om elkaar gaven,
ik wist dat er een einde aan zou komen,
maar,
ik had alleen dit niet verwacht.
Ik heb dit nooit gewild,
maar het ging gewoon niet meer.
Diep binnenin je,
wist je het ook,
dat was misschien hetgeen dat je het meest afschrok.
Ik wist dat ik er goed aan deed,
door er een eind aan te maken.
Maar,
hetgeen jij deed...
Iedere keer wanneer ik mijn ogen sluit,
zie ik je nog.
Je roept mijn naam,
daarna kijk je recht voor je,
haal je diep adem,
en spring je naar beneden.
Ik raan naar de rand,
zie je vallen,
te pletter,
op de rotsten...