Zwarte plekken in mijn geest
(Rembrandt neemt afscheid van zijn dochter Cornelia,
geboren uit zijn verhouding met Hendrickje Stoffels,
en sterft.
Verwarring schept
zwarte plekken in mijn geest
van alles dat ontnomen is
ontgoochelt en vervlogen is
verpulvert langzaam ook
mijn leven uit je leven weg
je dartelt in mijn schaduw kind
nog meer dan Titus deed
wat bijna niemand weet
Cornelia, dat jij nog nooit
door mij geschilderd bent
maar sprekend op het meisje lijkt
dat middenin ’de nachtwacht’
diep in mijn ogen kijkt, zo zacht
door mij belicht, dat jij het bent
het moet zo zijn, en ben je toch
nog voor het nageslacht bewaard
en neem ik nu maar afscheid van je
liefje, want mijn nacht wacht nu op mij
mijn nacht...
wacht...
nu..
op mij
(zangtekst uit mijn liederencyclus REMBRANDT’S LICHT)