Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
dat hartje van mij
vol met barsten
getekend is mijn hart
elke dag komen er kraters bij
op dat grote hart van mij
alle energie in jou gestoken
toch weet je steeds weer
een nieuwe krater te slaan
op mijn hart net als de maan
het bloeden van alle pijn
is al lang geleden gestopt
mijn hart is omgeven
door een modderrijk leven
wat zicht voedt
met alle pijn en ellende
die ik elke dag beleef
omdat jij me dat geeft
terwijl jij het niet weet
wat jij met me doet
moet jij wel kunnen zien
dat jij niet telt tot tien
alles wat jij tegenkomt
wordt bij mij gedumpt
en elke keer
doet het weer zeer
mijn hart is het afgelopen jaar
wel driehonderdzestig keer
gebroken door jou loze
beloftes en woorden van die boze
Reacties op dit gedicht
moonbeam vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
moonbeam
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
03 december 2007
Thema's:
[Fictie]
[Fictie]
[Fictie]