Geketend aan schuld…
Sluipend
over dreigende paden
onscherp zicht
doch zo snijdend
kruipend en kleurloos belicht
Bladeren sterven
cirkelend met wind
twijgen en takken
verteren eensgezind
'k tuur balsturig
door ons mensendom heen
een slechts vurig sculptuur
van doorzichtig steen
Altijddurend
geketend aan schuld
Lust, materialisme, egoïsme,
onbegrip en ongeduld…
Ninandra: | Woensdag, december 12, 2007 14:32 |
In 4 strofes de ''evil side'' of the human race samengevat. Mee eens. Maar gelukkig bestaan we uit meerdere en diepere lagen.. :) Liefs, |
|
Nummer 127: | Dinsdag, december 11, 2007 20:38 |
amai zoveel biologie in 1 gedicht Nummer 127 |
|
Marousia: | Dinsdag, december 11, 2007 20:33 |
Heel mooi en graag gelezen en herlezen. Onbegrip en vooral ongeduld zo herkenbaar, dat is het egoisme inderdaad van mensen in een individualistische wereld. Liefs van Marousia | |
Erna Muermans: | Dinsdag, december 11, 2007 20:19 |
langgeleden dat ik je nog las... blij dat ik het weer deed en de lay out mag er ook wezen groetekes |
|
Artifex: | Dinsdag, december 11, 2007 19:01 |
Mooi en heel graag gelezen. Liefs, Artifex. |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2007 | ||
Thema's: |