»De wreede waarheid«
Ik besta niet meer en ontken
mijn woorden in rood duister
Als ik schreeuw een schim
maar slechts leegte als ik luister
Voel de angst en draai weg
dans de schuchtere stappen
mee met die wind die weet
hoe steeds mijn zinnen ontsnappen
Dan vertel ik in overgave
want luisteren mag je niet
Het is een spel dat heerst
over werkelijkheid en verdriet
Ik wil wel, vecht me verder
maar zodra de pijn het weet
besef ik zelf niet meer hoe
De waarheid is te wreed.
©Kirr, 04-01-08, 22:25