De violist.
Er speelt een viool hier op het plein.
De muzikant speelt, buigt en lacht.
Terwijl hij op een centje wacht.
De mensen lopen hem nonchalant voorbij.
Zij doen alsof ze hem niet zien of horen.
Een bedelaar kan hun wandel niet verstoren.
Dat hij gaat werken hoort hij vaak.
Zo klinkt het honderdduizend maal.
Maar hoe, hij is hier illegaal.
Neen, niemand wil hem werk geven.
Want Wee diegene die dat doet
Wordt flink door de wet beboet.
Hij moest dat vreemde land ontvluchten
Door die verdomde dictatuur.
Ze maakte hem het leven zuur.
Hij staat daar, speelt en lacht en buigt.
Met klanken droef melancholiek.
Schenk hij de mensen zijn muziek
Marousia: | Zaterdag, januari 12, 2008 21:47 |
Zeer rakend geschreven, we vergeten vaak dat mensen hier niet zomaar naartoe komen. Liefs van Marousia | |
Peter van Tiel: | Vrijdag, januari 11, 2008 15:32 |
Ik zie ze hier ook veel, vooral bij supermarkten. En meestal gooi ik wel een muntje in hun bakje. Leuk geschreven! Fijne dag verder gewenst door, Peter. |
|
Quicksilver: | Vrijdag, januari 11, 2008 15:13 |
ja die verdomde dictactuur toch!!Dit gedicht mag van mij en tien hebben.. het heeft voor mij waarde..... een goed weekend, knuff Dicky |
|
lexx: | Vrijdag, januari 11, 2008 15:09 |
ja joh ..die Tsjetsjeense fiedelaars :D Mooi gedicht rovago baby! | |
Windwhisper: | Vrijdag, januari 11, 2008 15:06 |
Ja zijn viool lacht huilt en geeft innerlijke emotie weer en wij stommelingen nemen niet eens de tijd om te luisteren naar iemand die alleen maar in vrede wil leven De wereld is van iederee Bah Je hebt gelijk hoor Roger ik geef je een staande ovatie Lieve groet Cobie |
|
switi lobi: | Vrijdag, januari 11, 2008 14:13 |
En op zo''n manier verdient hij toch een eerlijke boterham.. Een mooie toon gezet! Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2008 | ||
Thema's: |