Schemeringsgordel…
Daar buig ik dan
slechts als een schaduw
mijn licht gedoofd
Eén traan vecht naar buiten
gelijk met duizenden
diep van binnen
mijn hart verdoofd
Schijn
doch schets dit slechts
Want rein
doet mijn bast verwilderen
't licht straalt doorvoeld
binnenin
's werelds treurnis moge verblinden
mijn herrijzenis
Marousia: | Donderdag, januari 24, 2008 20:26 |
Ontzettend ontroerend beeldend verwoord. Graag gelezen. Liefs van Marousia | |
Artifex: | Dinsdag, januari 22, 2008 19:02 |
Heel graag gelezen, mooi gedaan. Liefs, Artifex. |
|
tweety-ysje: | Dinsdag, januari 22, 2008 12:30 |
super mooi gedicht vind ik dit | |
switi lobi: | Dinsdag, januari 22, 2008 10:44 |
Je draagt hier een prachtige boodschap uit in mooie warme kleuren.. Liefsliefs! switi lobi |
|
nana: | Dinsdag, januari 22, 2008 10:26 |
prachtig mooi! Mooie lay-out ook. wat je reactie op mijn gedicht betreft: je hebt helemaal gelijk, laatste strofe is momentopname van een gevoel, achteraf zie je dat ;-) liefs nana |
|
xavion: | Dinsdag, januari 22, 2008 10:09 |
sche•me•rings•gor•del (dem) 1 strook van 16° beneden de horizon waarbeneden de zon niet kan dalen zonder dat de schemering ophoudt |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
Thema's: |