ik kijk uit mijn kleine raam
en zie een ellendige wereld
waar ik helemaal niet in wil staan
omringd met zovelen om me heen
toch wil ik ze niet kennen
omring me met stilte om me heen
want ondanks de drukte die hier heerst
voel ik me zo onbegrepen en alleen
wie zal mij ooit willen aanhoren
wie kan wegnemen die vreselijke pijn
wie zegt me ooit je mag er echt wel zijn
ik wil haar nieuwe wereld niet kennen
omring me met duister om me heen
we zijn met te veel, toch ben ik stik alleen
mijn verdriet en pijn hou ik voor mezelf
niemand zal die ooit weten
de waarheid te afschuwelijk, ik zal het nooit vergeten
toch zal de wereld het nooit kennen
mijn allergrootst verdriet
de waarheid waarom mijn levenslust me verliet
x