zoekend een liefde
voelde ik hoe
jouw dood hart
zich aardverwandelend
zelf uitdoofde
’k bracht jou
mijn blauwe glimmersteen
hij sloeg jouw woord op in mij
en nu kent zelfs de slaap
nog steeds jouw naam
Bleeding_Tears: | Zondag, mei 11, 2008 09:39 |
skiah? mooi |
|
Quicksilver: | Zaterdag, februari 02, 2008 20:23 |
Gevoelig raak..maar mooi verwoord in een herkenbaarheid! Liefs van mij,goed weekend Dicky |
|
Jan van Dord: | Zaterdag, februari 02, 2008 19:06 |
Ondanks het verdriet wat beschreven wordt een heel mooi gedicht !!! jan |
|
Hilly N: | Zaterdag, februari 02, 2008 16:46 |
Verdrietig, maar dan toch weer mooi geschreven. Lieve groet, Hilly |
|
Bonita1710: | Zaterdag, februari 02, 2008 14:03 |
mooi | |
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, februari 02, 2008 11:46 |
Dit raakt me, omdat het met het hart is geschreven Liefs en aai over je bol Jannie |
|
Windwhisper: | Zaterdag, februari 02, 2008 10:43 |
ontroerend mooi lieve groet Cobie |
|
dichterbij: | Zaterdag, februari 02, 2008 10:40 |
heel mooi verwoord. lieve groet |
|
hiljaa: | Zaterdag, februari 02, 2008 09:39 |
god weet het zeer mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Fairouz: | Zaterdag, februari 02, 2008 09:36 |
dat heb je echt gebracht door hart en ziel. lieve groeten Fairouz | |
Ludy: | Zaterdag, februari 02, 2008 09:15 |
Hoe gemis en onbering toch vrucht kan dragen; treffend verwoord. Liefs, Ludy |
|
less - no more: | Zaterdag, februari 02, 2008 09:11 |
intens verdriet in rakende woorden gevat, sterkte en veel liefs, Jan |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, februari 02, 2008 08:49 |
Rakend... maar in wel heel schone zinnen. Een juweel van verdriet( klint wat raar) Warme omhelzing en liefs... |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2008 | ||
Thema's: |