Meisje lief

Meisje lief:

De sterren blonken in haar ogen,

Ze stond precies in het licht van de maan,

Niemand had haar ooit bedrogen,

Maar de mannen lieten haar altijd gaan.

Ze was altijd eerzaam en lief,

Betrouwbaar zo als een hond, Maar als ze weer over vrijheid sprak, Dan wist ze direct waar ze stond. Op de heuvel schreef ze altijd haar verhaal, Met de zon als het licht, Schreef zij alles op, In een poëzie of gedicht. De mannen lieten haar, Want ze was immers een schat, Een bloedmooi meisje, Die je nooit in je dromen zou hebben gehad.

12-02-2008 Fantasy

Geschreven door

Fantasy

Reacties op dit gedicht

Fantasy vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

doetsi:	Dinsdag, februari 19, 2008 11:56
Zo triest dat sommigen niet door kunnen kijken tot in de ziel he, de echte achter die mooie ogen

Yellow:	Dinsdag, februari 12, 2008 16:43
Het ontbreekt hier aan daadkracht? Ik vind dit zeer mooi geschreven. Een goed recept, een tikkeltje mystiek, een snuifje nadenkertjes, en prachtige poëzie. Ze is mooi, zo mooi dat niemand haar durft vragen en daardoor voelt ze zich zo eenzaam, zo lees ik het. (ook nog bedankt voor je reactie)

Meneer Zes:	Dinsdag, februari 12, 2008 16:16
Het ontbreekt hier aan " daadkracht" - in de zinsconstructie.

Over dit gedicht

Auteur: Fantasy
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 12 februari 2008
Thema's: [Bewondering] [Dromen] [Eenzaamheid]