en moet blijven staan..
tot dat ik alleen ben..
keert alles om..
tranen lopen loom..
over mijn wangen..
en mijn mes..
heeft zijn plek..
alweer gevonden..
Iedereen trapt in..
het grote toneelstuk..
behalve jij..
maar ik kan het niet..
niet zeggen tegen je..
ik wil je niet..
meenemen in mijn depressie..
ik kan het niet inhouden..
het spijt me zo erg..
was ik maar nooit..
in jou leven gekomen..
dan was het makkelijker geweest..
om afscheid te nemen..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Geschreven door
Animola_*
Reacties op dit gedicht
Animola_* vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht
Auteur:  Animola_* Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  Sheena
Gepubliceerd op:  18 februari 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.