Een donkere hemel keek neer op mij
Geen sterren meer, enkel donkere wolken
De leegte sneed door m’n hart
Wolken werden dikker
Sterren gingen verder weg
De pijn werd groter
Alleen stond ik daar
Niemand die me helpen kon
Geen gevoel meer, enkel wonden
Hopen was het enige ik kon doen
De pijn werd me te zwaar
De hoop kon niet blijven duren
De hemel trok open
Sterren werden zichtbaar
Ik was niet meer alleen
Mijn ogen werden verblind
2 Vleugels was het enige ik kon zien
Het rijkte zijn hand
Plots kreeg ik terug kracht
De leegte werd opgevuld
Pijn vloeide weg via mijn hand
Een zalig gevoel vulde de leegte
Wolken verdwenen
Sterren waren nog nooit zo dichtbij
Het gaf me 1 pluimpje
Vleugels maakte ik ermee
Zwart verban ik, wit wordt m’n broeder
Nu zweef ik boven de wolken
Op zoek naar iemand
Een ziel die sterrenblind is
Een geest die gevoelensdood is