Vergrootglas……..
Ik mocht er vroeger graag mee spelen
wat branden in een stok of plank.
Dat felle puntje, zon ten dank
in rookvergane zwart toedelen.
Zij staan nog in de gang de stokken
met namen waar ‘k vakantie had
omgeving, bossen en de stad
kunnen ’t blijde weer ontlokken.
Zo , als dit brandpunt van het Licht
dat saamgeperst zich doet ontvlammen,
zo wil het geloof de weg afdammen
en komt De Heiland in het zicht.
Als brandpunt is het ons gegeven.
Alleen Hij houdt de toekomst vast
waarin , wie het ook is, straks past.
Hij geeft door dood heen eeuwig leven.
th