het licht was uit
maar de ochtendzon scheen doorheen de ruit
terwijl rudy op de achterpoten van de stoel balanceerde
en zich voor een laatste maal masturbeerde
nadat hij was klaargekomen
voelde hij de adrenaline onder zijn huid stromen
nu moest hij een laatste maal overwegen
zou hij op dit moment zelfmoord plegen
de stoel viel weg als zijn voetdek
het koord werd vast getrokken om zijn nek
hij voelde zijn luchtpijp zich verzetten
tegen het lot dat niemand nog kon beletten
de pijn was groot
de pijn was immens
rudy wou niet meer dood
leven was zijn wens
hij trok als een goochelaar aan het koord
dat hij zo gespannen had voor zijn zelfmoord
buiten klonk fanfare als begeleiding van dit sterfgeval
het was dan ook niet voor niets carnaval
rudy begreep dat hij het touw niet los kon krijgen
en probeerde in zijn pijnlijk zwijgen
wat met zijn benen te neigen
naar de kast met foto’s van zijn kinderen
om daar zijn evenwicht terug te vinden
het gewicht rond zijn nek wat te doen verminderen
waardoor hij het koord misschien los kon binden
het lukte hem echter niet
terwijl de fanfare de vrolijkste tonen liet
klinken door de straten
dat rudy stierf had niemand in de gaten
de luchtpijp van rudy begon nu te barsten
de fanfare speelde when the saints go marching in
rudy voelde niet alleen de pijn
maar tegelijkertijd ook zijn
spieren slapper worden
alsof elke beweging moeilijker in werking zou komen
terwijl hij nog half leefde begon bloed uit zijn mond te stromen
terwijl hij daar hing
en de duistere dood hem langzaam beving
het zicht uit zijn ogen verdween
waardoor voor hem nu eindelijk verscheen
wat de dood in feite is
een constante leegte
waarvan de muziek de orkestrale begeleiding was
het zenuwstelsel tussen de spieren en het hoofd
waren nu wel degelijk teveel verdoofd
waardoor het contact nu helemaal verdween
en zijn armen slap hingen om zijn lichaam heen
het koord sprong
en rudy kwam terecht op de grond
het eerste wat hij voelde was de pijn
terwijl hij traag terugkwam bij zijn bewustzijn
maar zijn teleurstelling was groot
want hij verlangde naar de dood
zijn zelfmoorddrang was een onontkoombare rage
hij sprong door het raam van de veertiende etage