Het licht ging aan die dagMijn grenzen warenoverschredenmijn einde leek zo dicht nabijik kon het zelf een handje helpenmaar dat was toch nietwat hoorde bij mij...Hoe reddeloos was ikverlorenhoe kon zijn onkruidzo tieren in mij...nu stond ik aan deafgrond van mijn levende tranenregenstaat me nog zo bijIk was toenin een ver verledenzo uitgeputzo heel erg moemijn knieën warenmoegebedende genadeklapdie gaf hij mij...Maar toen allesdonkerzwart werdwas mijn reddingzeer nabij...God, mijn Godheb ik geroepenna mijn ziekenhuisontslag'k ben nu werkelijkmoegestreden...en het licht ging aandie dag...'k wist nu ookdoor mijn ervaringdat mijn God echtalles zag...en Hij stuurde hulpJanniehet mag misschien lijken dat ik lichtelijk depri ben, maar dat is geenzinds het geval...Het komt door alles wat ik weer moest ophalen door mijn intervieuw...
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, mei 09, 2008 22:08 |
soms is dat ook goed zodat je wat je nu hebt nog meer waardeert mooi gedicht gr.janny |
|
Corry van Emmerik-Koenekoop: | Vrijdag, mei 09, 2008 21:28 |
hoop door de wanhoop mooi beschreven, Jannie juist als wij niet meer kunnen vechten, vechten we ook niet meer tegen Hem en kan Hij ons helpen subliem verwoord en heel gevoelig neergezet lieve groet van Corry |
|
lexx: | Vrijdag, mei 09, 2008 17:43 |
dank je welletjes, helpend handje :) ja. dat is toch mooi hé? | |
sunset: | Vrijdag, mei 09, 2008 17:19 |
Dat is begrijpelijk. En dat je het dan onmiddellijk verwoord is meer dan goed (en hoe dan ook op één of andere manier gezond therapeutisch). Liefs en warme knuf, sunset |
|
Dina-Anna: | Vrijdag, mei 09, 2008 17:14 |
...Prima geschreven! Liefs Dina |
|
westland: | Vrijdag, mei 09, 2008 17:13 |
mooi geschreven jannie,gelukkig stuurde God jou hulp en ging het licht weer voor aan. groetjes jany en bertus |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 mei 2008 | ||
Thema's: |