Als ik terugdenk aan dat verleden
Grijpt benauwdheid me naar de keel
Al zo vaak geprobeerd er afscheid van te nemen
Maar het is net alsof ik dat nog niet wil
En plots was daar jouw schrijven
Wat me mee terug nam naar die tijd
Ik mis je, en heb je zo ongelooflijk gemist
Het is alsof ik dat verleden nooit slijt
En wat kan ik je nu vertellen?
Wat er in al die 4 jaar is gebeurd?
Misschien ben ik wat sterker
Maar m'n leven is nog altijd grijs gekleurd
Het is niet dat ik niet gelukkig ben
Maar ik ben nog altijd op zoek naar dat "iets"
En zolang die zoektocht voortduurt
Is mijn leven gehuld in "niets"
Het onzekere blijft roteren
Eveneens als ongeduld en kwetsbaarheid
Het beïnvloedt m'n lichaam steeds meer
Wat ik mezelf constant verwijdt
Het is een kwestie van blijven hangen
In dat wat is geweest
Het is een eeuwige strijd met mijn gedachten
Die mijn angsten hardop voorleest
Ik heb wel wat meer stabiliteit gevonden
Waardoor het leven vaker naar me lacht
Maar nee, nog steeds is het leven niet
Dat wat ik er van had verwacht...
Ik blijf zoekende...