Het spoor bijster.....
Sinds een tijd ben ik compleet de weg kwijt...
terugkijkend op de afgelopen jaren...
Heb ik achteraf gezien van een hoop dingen spijt.
veel dingen verkeerd aangepakt,en nu moeilijk te verklaren.
Moeilijk om weer recht te trekken,niet wetend wat ik wil...
voel me soms gevangen in een situatie die me enorm benauwd.
Val daardoor soms even stil...
niet wetend wat te zeggen,wat te doen...voel me ontzettend fout.
Waarom heb ik sommige keuzes zó snel gedaan?
had ik niet even langer mezelf de tijd kunnen gunnen?
Even voelen hoe het zou zijn geweest om met m'n dochters door het leven te gaan....
hoe het zou voelen om op mijn manier mijn leven te runnen?
Soms breekt het zweet me uit...
kijk ik om me heen en schrik van het leven..
Verdrietige ogen kijken me aan vanuit de spiegel....klamme huid...
in een web van gemengde en dubbele gevoelens ben ik blijven kleven.
Nooit de kans gehad te ontdekken,wie nu eigenlijk Monica is,
waar ik alleen voor sta....wie mij...mij maakt...
Het is een constant terugkerend gevoel...het gevoel dat ik wat mis,
voordat ik erachter kon komen...ben ik de weg kwijtgeraakt...
HET SPOOR BIJSTER.........