*** Pijn ***
Het gaat met mij niet zo goed,
ik weet niet meer wat ik denken moet.
Na een periode van 2 jaar de liefde te hebben beleefd,
komt hij erachter dat hij nog steeds om die ander geeft.
Onze relatie is deels van de baan,
en moet ik gewoon verder gaan.
Niet wetende wat hij met zijn gevoelens wil,
voel ik me lusteloos,leeg, verdrietig en kil.
Ik ben al eens eerder overspannen geweest,
maar ik wil nu geen medicatie voor mijn duffe geest.
Hoe kan ik nu nog ook maar één iemand vertrouwen,
voor mij weer een periode van veel verdriet en rouwen.
De hele dag dan maar werken en er maar niet telang aan denken,
hoe hij na zijn besluit mijn hart in mijn tranen zal drenken.
Kan ik het straks allemaal nog wel aan??
tis tijd om naar een rustige plek te gaan.
Ik krijg ineens de behoefte naar een niet allerdaagse plek...
daar werd mijn verdriet één grote zwarte vlek.
Kijkend naar de data's; jong, 1 jaar, één dag oud,
bij zoveel verdriet laat mijn problemen mij ineens koud.
Mijn tranen drogen uit op mijn wangen,
en word door een enorme rust bevangen.
ik ben aan het praten in mijzelf en vraag hoe gaat het daarboven met.....
voor ik het wist zat ik volop in een gebed.
Nu kan ik nog maar één ding zeggen,
ik wacht af en ga geen druk op hem leggen.
Dat is momenteel het enige wat ik kan doen,
en hopende op die veel betekende zoen.
Al doet mij dat heel veel pijn,
ik weet nu dat er ergens anders veel ergere dingen zijn.
Schat ik blijf wel voor je vechten,
en hoop dat jij je weer aan mij wil hechten.
Soms moet iets voorbij zijn om in te zien,
om te voelen of ik jou verdien.
liefs ik hou van jou met heel mijn hart