Het is als een masker wat ik draag,
Een dicht web van water,
Dat me dreigt te verstikken,
Zodra ik adem wil halen.

Het blokkeert mij van binnen,
Maar weerspiegelt jou gedachten,
Ik voel aan wat jij wil horen,
En laat dat mijn uiterlijk bepalen.

Ik lijk wel een open boek,
Maar die uiterlijke schijn is bewolkt,
Ik moet die laten verhelderen,
om mijn geïllustreerde wereld te verhalen.

Mijn passie wekt het vuur weer op,
Het zaad dat zal weer ontkiemen,
De storm die raasde lost op,
En ik zal van binnenuit stralen.

Het water valt als regen van me af,
Men zal eindelijk mij zien,
Ik zal nooit meer ontwijken en ontweken worden.
Want ik laat een ander mijn leven niet bepalen.