lommert: | Zaterdag, augustus 23, 2008 09:36 |
ik lees hieronder Dicky...voor mijn pa hetzelfde..een amputatie..en een jaar na ma gingg hij heen...eenzaam en van verdriet...dat zeker erbij....liefs weer willem |
|
Quicksilver: | Vrijdag, augustus 22, 2008 21:26 |
Dit gedicht roept tal van emoties bij op! Inderdaad als je daar eens goed bij stiltstaat, is het samen-wij uniek in al zijn begrippen!Als dat wegvalt, oei oei!Vaak zorgt dit gegeven ook nog eens voor onbegrip! Heel grijpelijk dat je dit erg gaat missen!Mijn liever vader had precies dit zelfde gevoel, op gegeven moment kon hij hier niet meer mee leven. Tot groot verdriet van al zijn kinderen!Zo intens gevoelig mooi en nadenkend geschreven! Goed weekend lieverd!Dikke knuffels van mij | |
Windwhisper: | Vrijdag, augustus 22, 2008 21:08 |
Ja Karin, het zijn de weekends, die vaak opbreken. goed neergezet vanuit waarheid die toch wel bitter is. Wij was en is zoveel inniger samen, dan alleen aan tafel of op de bank, in de wekends lieve groet Cobie Kuzzzz |
|
Littledolphin: | Vrijdag, augustus 22, 2008 17:23 |
zo is dat...treffend karin liefs barbara | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 22, 2008 17:14 |
zo is het vandaar,dat ik op koopavond ook nooit meer alleen de stad in ga daar loopt alles tesamen gr.janny |
|
Ria Klein Herenbrink: | Vrijdag, augustus 22, 2008 17:04 |
Vooral dat laatste klinkt heerlijk ....WIJ.... ja het leven is voor ieder anders en uit ervaring weet je wat het is alleen te zijn ik ook wenns je een heerlijk weekend liefs Ria |
|
Yellow: | Vrijdag, augustus 22, 2008 17:02 |
Mooi geschreven maar ik begrijp de toedracht ook, vrij zijn lijkt voor veel mensen het geluk, wanneer dat gevoel bij deze mensen primeert moet er toch wel iets fout zitten in hun relatie. groetjes, Y. |
|
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2008 | ||
Thema's: |