Met tintelgekke vingertoppen,
En klaterschuim zowat op lippen,
Ben ik dan misschien wel looney,
Kan niemand aan mijn hijgen tippen.
Spuw het raspend vanuit mijn tenen,
Met brein als winter wonderland,
En als ik het daarvoor al had,
Verloor ik ook nog mijn verstand.
Want weer verrekte hyperaanval,
Je zou er toch punthoofd van krijgen,
Zat ik daar als een geschifte hond,
Lamlendig uit mijn bek te hijgen.
Quicksilver: | Dinsdag, september 02, 2008 22:05 |
Ik wens je sterkte en beterschap knuffs,liefs dicky |
|
sunset: | Dinsdag, september 02, 2008 11:49 |
Je draagt het - gelukkig - met de nodige ironie. Sterk overgebracht hoor. Sterkte en fijne dag verder, sunset |
|