Voor het venster,
gecontrasteerd met het donkere avondrood is hij
net een standbeeld vakkundig gehouwen uit zwart marmer,
een oneindige perfectie.
Als ik dichter kom zie ik hoe zijn lippen even trillen en
dan boren zijn perfecte ogen zich voor eeuwig in mijn ziel vast
Op dit moment zijn woorden overbodig en zegt de zwoele stilte veel meer dan ieder woord ooit zou kunnen doen
Mijn hart bonst al mijn duivels weg en
ik hoor hem zachtjes in en uitademen
En heel stilletjes denk ik dat dit het mooiste
is wat ik ooit gehoord heb.
Als ik mijn arm wil opheffen om hem zachtjes te strelen
lijkt het alsof mijn spieren verkrampen
En dan maakt hij zich los van de stervende zon
en keert zich tot mij
Opnieuw stralen zijn ogen een sterrenhemel over me uit
Zijn lippen drukken zich zacht op de mijne, en nu pas kan ik bewegen en hem dichter bij me trekken
Een vloedgolf van lava lijkt mijn hart te overspoelen die alle pijn verbrandt en slechts een gevoel van allesoverschrijdende liefde blijft achter in mijn verdwaasde hart
Hij maakt zich los van wat een eeuwigdurende kus leek te zijn en legt zijn hoofd in mijn hals
Zachtjes fluistert hij: "Ik zie je graag"
Ik wil hem een antwoord toefluisteren dat alles bevestigt maar m'n lippen trillen nu zo hevig dat ze pijn doen
Hij kust me opnieuw en nu pas kan ik de woorden uitspreken die ik eeuwig zal menen....
IK HOU VAN JE