Een geluidloze schreeuw
Was het maar een geeuw
Wegkwijnend in het duister
enkel met hersengefluister
Boze stemmen in mijn hoofd
Wakker maar toch verdoofd
Half slapend in een wakende
nachtmerrie,een niet verzakende
stroom van gedachten
die gevoelens verkrachten
ze verwringen tot diepe pijn
Iets puurs makend onrein
Langzaam je ziel leegzuigen
tot enkel een leegte kan getuigen
van de vreugde die ze vulde
Leidend tot een diepgewortelde
nood naar jou al is het maar even
Kun je een beetje van jou liefde geven
die dag in dag uit kan blijven
en niet 's nachts in stilte verstijven
Wenste dat je hier was,niet bij hem
"hou van je" kunnen zeggen met zachte stem
Woelend wensdromend voor me heen
Toen de nachtmerrie weer verscheen