ik ben je nog niet vergeten.
al was je maar een internet contact.
en zal je het nooit meer weten.
je was zo in mij gekropen.
alles ging veel en veel te ver.
jij had als eerst het contact verbroken.
ik was een gevaar.
veel te veel problemen.
voor jou rug veel te zwaar.
ik moest je met rust laten.
je stuurde een brief naar mijn leiding
en ik moest daar vervolgens over praten.
ik werd niet ziek verklaard.
de brief ging in mijn map.
al snap ik niet waarom die is bewaard.
jij begon mij weer te mailen.
maar na wat er is gebeurd.
wou ik dat het me niets kon schelen.
ik probeerde het los te laten.
en heb gezegd dat ik jou niet nodig heb.
want als ik hulp wil ga ik wel...
-met een echte hulpverlener praten-
toch denk ik nog aan je hellaas te vaak.
waarom heb je mij uitgekozen.
ach je had vast geen smaak.
je vertelde me over je leven.
ik vertelde jou wat ik heb opgegeven.
dat ik geen liefde had gekent.
jij sloot mij in jou armen
en ik raakte aan jou gewend.
ik heb je nooit willen haten.
hoogstens wat teleurstelling.
maar nu is het tijd...je los te laten.
in neem me vaak voor een laatste mail te sturen.
maar ik weet diep in mijn hart.
dat elke keer voor het laatst te lang gaat duren.
mijn ogen dicht denkend aan jou.
maar nooit meer...
aan hoe het anders gaan kunnen zou.
-het is voorbij...-