jij maakt me gelukkig,
hoe dat komt,
of in zijn werk gaat
blijft voorlopig raden en gissen,
altijd en ergens
ben jij niet alleen in mijn gedachten
maar dichter in en bij mij,
altijd en overal begin 'k jou
nu al lijfelijk,
zeer pijnlijk te missen,
welke chakra zou dat zijn ?
zeggen of verklaren
' ik hou van jou '
lijkt me zo stereotiep
en voor wat ons bindt
te goedkoop en doorzichtig,
onvolmaakt en totaal onvolledig,
want dat is een loopje nemen
met woorden en gevoelens ...
't wordt helaas al te vaak
te pas en onpas
gezegd en geschreven,
die flauwe woordenkramerij
vermijd 'k dus als 'n hete brei ...
maar toch ...
maak jij mij gelukkig,
vraag me niet waarom
of is het gewoon ... daarom ?
of hoe moet je dat omschrijven ?
als je telkens opnieuw verlangt
om bij iemand
met hart en ziel ...
jezelf,
te zijn ?