Jongen
Soms begrijp ik jouw taal niet
Soms jij de mijne niet
Maar schrijven doen we dan allebei
Het is onze manier van verwerken
Zet gevoelens op een rij.
We gingen door diepe dalen
En ik was je bijna kwijt
Ik vreesde voor je leven
Je voelde je niet meer thuis
Ik moest je van de straat afhalen.
Je leerde lief te hebben
Delen in je pijn
Je koos voor het leven
En oude koeien blijven in de sloot
Er is echt meer dan van de wieg naar de dood.
Volwassen worden, niemand vind het makkelijk
Blijf helder en doe goeds voor jou en je maten
Familie is belangrijk
Scholing is beter werk
Je krijgt het langzaam in de gaten.
Op je eigen benen lopen
Ik geloof in jou
Vergeet niet helemaal hoe het is gegaan
Je leerde van je fouten
En ik leerde hoe ik met jou om moet gaan.
Als we samen maar blijven delen
In ons verdriet maar ook geluk
Samen blijven groeien
Verantwoording bij ons zelf
Dan kan het niet meer stuk!
kerima ellouise: | Zaterdag, november 01, 2008 16:41 |
elkaar begrijpen is vaak heel moeilijk ...maar blijven geloven en dat laten weten, delen is oh zoveel waard. Mooi deze warme voeling, dit houden van aan iedere letter meegegeven liefs kerima ellouise |
|
Jacky*: | Zaterdag, november 01, 2008 16:13 |
lieve sunset... je bent een schat... mijn moederhart rammelt ervan:d | |
sunset: | Zaterdag, november 01, 2008 16:06 |
Liefdevol warm mooi dit. Liefs en knuf, sunset |
|
Jacky*: | Zaterdag, november 01, 2008 13:38 |
wat lief van jou Cobie! je leeft altijd mee he... maar ben wel blij dat we nog leven! lieve groet van mij |
|
Windwhisper: | Zaterdag, november 01, 2008 13:32 |
ja dit is werkelijk erg mooi, zo uit het leven gegrepen, een schrijven van een moeder die mee leed en mee leefde door dik en dun en nooit de deur sloot van haar hart geweldig hoor liefs Cobie |
|
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2008 | ||
Thema's: |