je zoekt in je brein
je tast in het duister
en dan ineens
zie je een lichtstraal
al vlug besef je
dat ook jij dingen fout doet
dan volgt een traan
een traan van ontsnapping
je sluit je ogen
je ziet lijnen
die vormen een ander gezicht
als je ogen dan weer open gaan
weet je wat je moet doen
je weet nu wat te doen
het nadenken
heeft zijn doel geraakt
toch is er nog een lange weg te gaan
het is als
op een leeg perron te staan
wachtend op de volgende trein
hopend dat je hem niet gemist hebt
de trein van je leven
brengt je soms langzaam
soms in exprestijd
naar je gewenste bestemming
ons brein zegt niet alles
we moeten keuze's maken
soms een heel moeilijke weg
het is als op een kruispunt staan
zonder wegwijzers
je moet alleen vol goede hoop
de juiste richting nemen