in gedachten heb ik je aan de telefoon
vertel ik je me niet langer groot te houden
ik ben zoals ik ben .. gewoon
kan me immers niet ver drievouden
ja, ik weet hoe je het wil zien
geheel zoals jij zou willen
vind niet dat ik dat verdien
de gedachte alleen laat me al rillen
je mag me kleineren zoals al gebeurde
het raakte me enorm
waren dagenlang dat ik treurde
zocht naar de juiste aanspreekvorm
maar wil er niet meer over praten of denken
zoals ik ben daar doe je het maar mee
ga die beloning maar aan een ander schenken
ja, dat ik volgens mij wel een goed idee
hoef ik me niet meer te bewijzen
op geen enkel punt
voordat er rare gedachten naar boven rijzen
als je me tenminste nog wat werk gunt
een hele week zou er werk zijn o zo druk
jaja.. zit hier enorm bij te komen
in het echt was het moedersgeluk
mocht er dus enkel maar van dromen
een heel weekend heb ik gewacht
had de auto klaar voor de deur staan
bij alles wat ik deed aan jou gedacht
maar de telefoon wou niet over gaan
ben 35 en te oud voor me zelf te bewijzen
heb 3 knderen waar ik voor moet zorgen
ja hoor je mag me afwijzen
maar mijn tranen hou ik voor je verborgen
zal verder niet in detail doorgaan
je weet zelf waar ik het over heb
ooit heb ik voor je klaar gestaan
en ja ik hou mijn klep