Op wat leek een doodgewone dag
Een regenachtige in Mei
Kreeg mijn hart er een speciaal gevoel bij
Onder een vertrekbord ontmoette ik jou.
Nietsvermoedend dat jij die dag
Regelrecht mijn hart binnen lopen zou
Ondanks omringd door vele anderen
Alleen nog jou die ik zag
Gevangen door die prachtige lach
Zo adembenemend en doelgericht
Stralend als de mooiste zonneschijn
Op je lieve verlegen gezicht
Het waren je blauwe alleszeggende ogen
Waar ik ongegeneerd in tuurde
Die signalen naar mijn hart stuurden
Vertelden wie je bent in alle eerlijkheid
Behalve die prachtige verschijning
Ook nog eens een schat van een meid
We kletsten vele uurtjes makkelijk vol
Over dit en over dat
Op sommige momenten plaagde ik je wat
Niet zo netjes misschien
Maar dat was enkel en alleen
Om die mooie lach nog eens te zien
Abrupt kwam er een eind aan onze dag
Die onvergetelijke dag
Dat ik jou voor het eerst zag
Met onze ontmoeting nog in mijn gedachte
Bracht de trein me richting huis
Omdat daar een ander op me wachtte