Hij wandelt op het scherp van de snede,
Een stapje mis en hij is beneden.
Men verklaart hem voor gek,
Want hij riskeert zijn nek.
Toch blijft hij lopen. Hij loopt door,
Het kan hem niks schelen, richt zijn blik naar voor.
Geconcentreerd wankelt hij langs de ondergaande zon.
Boven een schaduwloos gat waarin zijn leven begon.
Stap voor stap, loopt hij. Spieren spannend.
Stap voor stap. Angsten verbannend.
Geconcentreerd volgt hij deze lange draad,
Waarlangs zijn leven de toekomst in gaat.
Apeldoorn, 28-8-99