Jarenlang heb ik gebouwd aan wegen
die steeds verder van jou vandaan
zon doorlaten en warmte vooral
om verder dan daar te kunnen gaan
Verder dan bevroren rivieren,
dan de kou overal in en om ons heen,
ik ben gegaan, heb alles achtergelaten,
op zoek naar mezelf en mij alleen
Het leven lacht mij rijkelijk toe,
met eigen handen heb ik alles opgebouwd,
een leven, ver weg van jou,
eindelijk warmte, veilig en vertrouwd
En ineens sta jij daar voor mijn neus,
op míjn grond, in míjn leven,
en je hoeft niet eens iets te zeggen
om alles te doen laten beven
al is het maar voor even
Jasper de Jong: | Woensdag, december 24, 2008 20:48 |
He meis! alleen een knuffel voor jou! Jasper |
|
Hans Winter: | Woensdag, december 24, 2008 20:29 |
je begint je te herinneren waar je was gebleven, zegt jezelf snel wie je bent geworden, en dan komt het waarom al dan niet aangaan, ben je van vroegs af samen te maken, of blijf je van binnen, of zelfs van buiten als je eens echt wel moest gescheiden, het hoort zo ooit verloren tot de zwaarste levensvragen. groetje voor veel moed, hans |
|
Auteur: - Suus - | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 december 2008 | ||
Thema's: |