Uren lang heb ik na die ene foto zitten kijken
Die werd genomen toen nog niemand begon te zeiken
Toen mijn broer nog lief voor me wilde zijn
Toen deed die me nog echt geen pijn
Toen pap en mam nog bij elkaar waren
Toen had niemand voor elkaar bezwaren
Op die foto ligt mam in bed na ze mij had gekregen
Ze zat net een blijdschapstraan weg te vegen
Mijn broer zat naast haar met mijn op zijn schoot
Hij was van blijdschap helemaal rood
Mijn vader omhelsde mijn moeder en sloeg een arm om mij heen
Toen was nog niemand van ons gezin alleen
Op die foto staat hoe het nu nog had moeten zijn
Maar dat is onmogelijk, ik weet het en toch doet het pijn