Als de zon achter wolken is verdwenen
en de kou je langzaam overmant
waardoor je hart verkilt van angst
dan overvalt je de totale stilte
en komt verdriet als een orkaan.
Als het denken je niet goed afgaat
zodat je gedachten blijven steken
en je niet meer weet wat je moet doen
dan overvalt je de totale stilte
en komt verdriet als een orkaan.
Als geen mens met je wilt praten
en plotsklaps komen muren op je af
waardoor de eenzaamheid je velt
dan overvalt je de totale stilte
en komt verdriet als een orkaan.
De schijn, dat niemand om je geeft
en niemand van je houdt,
doet radeloos verlangen
dan overvalt je de totale stilte
en komt verdriet als een orkaan.
Als je tranen niet meer helpen
bij ‘t verwerken van verdriet
en hoop is dan je laatste redding
dan overvalt ook mij de stilte
en schaam ik mij zéér diep.
Met stomheid dan geslagen
sla ik mijn armen om je heen
in de hoop noch iets te kunnen redden
want jouw verdriet kwam in totale stilte
met de kracht van een orkaan.