ik breek mijn polsen in een poging
tot het voelen van wat huid
(over)strek me naar je uit, maar
hoe dichterbij je lijkt te komen
blijft een aanraking te ver weg
je legt woorden in mijn mond
zodat ik niet meer kan vergeten
wat ik liever nooit zou weten over
het voorbijglijden van een liefde
zonder waarde voor een naam
en langzaam laat ik doordringen
wat ik allang had moeten zien
niet hopen op misschien, want
van dit alles ben ik niets en
tussen het niets ben ik er geen
maar we zijn dan op z'n minst
helemaal samen alleen
red one: | Dinsdag, maart 24, 2009 23:01 |
Helaas wel Knuff |
|
vivika: | Zaterdag, februari 14, 2009 10:38 |
ik ben al lang fan v jou dat weet je he? mooi gedaan alweer dikke knuff |
|
Elymare: | Vrijdag, februari 13, 2009 16:38 |
Heel mooi :) Die laatste zin vooral, ooit het boek Twee Vrouwen van Harry Mulisch gelezen? Daar staat een mooi citaat in over samen alleen zijn... Hoe dan ook.Mooi, dus. |
|
losse flodder: | Vrijdag, februari 13, 2009 07:14 |
Grappig op een vreemde manier. Succes! |
|
Ludy: | Vrijdag, februari 13, 2009 00:13 |
Succes Quando! Liefs, Ludy |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2009 | ||
Thema's: |