In het landschap staat een ontzettend oude boom
Alleen hij kent zijn waarde, ieder ander vindt hem gewoon
Hij staat daar vol trots ondanks al die barre jaren
Elke herfst kijkt hij toe hoe zijn blaadjes met de wind meevaren
Zijn vele vertakkingen staan voor de keuzes die hij moest maken
Na een flinke windvlaag hoor je die dan ook kraken
Veel ellende gehad en toch blijven staan
En die vallende appel moet je zien als een traan
De ringen in zijn stam, geven oog op het verleden
Elke ring is één jaar, hij heeft al eeuwen gestreden
Hij is zo vastgeroest: niemand kan hem meer schaden
Zijn wortels zijn standvastig en tegelijk ook vastberaden
Hij zuigt al het water op, dat is alles wat hij heeft
Daardoor krijgt hij zuurstof, waarmee hij leven geeft
Altijd maar geven. Nooit krijgt hij iets terug
Zijn appels smaken daardoor eigenwijs en stug
Hij leeft voor zijn appels, als snapt hij zelf niet waarom
Als de vruchten niet vallen, groeit de stam gewoon krom
En misschien moet je toch eens beter naar die boom kijken
Nou niet ontkennen dat jullie veel op elkaar lijken