Ik hoor stemmen zonder dat er mensen bij me zijn.
Soms kan ik zien met onechte ogen.
En soms kan ik voelen zonder enkele gedachten.
Soms voel ik angsten, verdriet, en soms voel ik pijn.
Ik voel soms draden van spinnenwebben,
Langs mijn lichaam naar onder gaan,
De wereld schudt en probeert me eraf te slaan.
Soms zit ik, en vlieg ik zoals in een achtbaan.
Ik verlang naar dat wat ik niet meer wil.
Ik heb het nodig want het zet mijn tijd stil.
Soms doe ik zo mijn best...
Maar wil het me gewoon niet lukken,
Ik geef het heel mijn hart,
Ook al zijn het zoveel stukken.
Maar soms zet ik mijn stil.
Maar ik leef in een wereld,
Een wereld wat ik niet wil