Over veel dingen kan ik heel goed weten wat ik wil.
Maar wordt het te persoonlijk, val ik nogal eens stil.
Want wat wil ik en wil ik het met je delen?
Waarom zou iemand het iets kunnen schelen?
Als je naar mij toe komt sta ik voor je klaar.
Heb ik zelf steun nodig, voelt dat zo raar.
Oefening baart kunst, wordt wel gezegd.
Die uitdrukking is nog niet zo slecht.
Want inmiddels weet ik steeds beter wat ik wil.
Ook als ik met twijfelen nog tijd verspil.
Soms denk ik: "Had ik maar gezegd waar het op staat."
Maar dan ben ik bij "had" al te laat.
Ik wil mijn gevoelens met anderen leren delen.
Want er zijn mensen die het WEL wat kan schelen.
Hoe het gaat, wat ik denk, wat ik voel.
Dus gooi maar open die hele boel.
Makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar altijd beter dan die muur, waar ik achter heb gestaan.
Soms voelt het nog wat onwennig, moeilijk soms.
Dan denk ik: "Hopelijk zeg ik nu niks stoms"
Maar door de warme reacties terug,
leer ik het wel extra vlug.