De laatste lente lachte het hardst
vlinders werden vergeten in levensdrang
en licht scheen het felst bij nacht
uit mijn ogen, ik verblindde
mezelf het meest
De belofte aan mijn hart was in zwart-wit
tot ik versmolt met zomerzon, het was januari
en kleffe kusjes in de ijzige regen
lieten mijn huid tintelen, ik vergat
alles behalve jou
En ik schreef je mij, zonder verleden
of sierlijk lettertype, gewoon zoals ik ben,
zinnenprikkelend tussen regels door
in veertig brieven met veel liefs
voor jou
