Sluipend over treden,
tussen mensenvoeten
kroop die rat
glibberig en nat,
net uit het riool,
in een schoen,
tussen de rand
en in een zool.
Een hoge gil.
Een ferme beet.
Zijn kale staart
slingerend tussen de spleet
van een katoenen sok..
Onderweg nam hij een flinke slok
Uit een flesje appelsap.
Krap, tien seconden later
glipte hij in een damesschoen
met hoge hak.
De dame viel van schrik
en met een smak
over de treden
naar beneden.
De rat zag ik nog net
met wit servet
op de bovenverdieping
in het restaurant.
‘Wat is er aan de hand ?’
Vroeg de ober met verbaasd gezicht.
Toen ik vertelde wat er was gebeurd.
Hij zei:
‘Het is toch zeker onze beste klant.
Ga weg meneer. U zeurt !’
Ik heb s’avonds niet meer kunnen eten.
Alles stonk naar het riool.
Die ober was een halve zool.
Die zou het weten !
Ik wees die rat de juiste weg.
Want hij was vals toch slim en onderlegd.
Die ober had geen enkel recht.
Dus heeft hij hem in zijn eigen restaurant.
met wit servet
voor mijn plezier maar opgegeten.
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2009 | ||
Thema's: |