Cipressen Dramatisch wringend in de lucht.
Draaiend in beweging naar de hoogste vlucht.
Met vreemde zonnen, manen.
Grote wilde sterren.
Blauwzwart in nacht.
Vincent, ik ben er aan gewend geraakt,
Ze zijn schitterend mooi in lelijkheid.
Je hartstocht en je laatste wanhoop,
liggen zwaar en vet geslingerd op het doek.
Ook al zijn bij jou de maten zoek.
Een gele slaapkamer met bed.
Lijkt vlug en slordig neergezet.
Scheef hellend .
Je kijkt er in. Alsof je er zelf staat.
De muren scheef en niet volgens de wetten
van het perspectief gemaakt.
Maar dat maakt alles nou zo nieuw.
Indringend.
Want in die zin onvolmaakt
lijkende onhandigheid,
ligt jouw werkelijkheid,
Een kijkje in de wereld die jij zo zag.
En ik vermag door jou te zien.
Emoties die in mijn ogen priemen.
Zuid Frankrijk in het laaiend hete !
Een zaaier donkersilhouet in akkers. En verder het gele koren.
De hemel. De zon uitbundig als een God.
Uitstralend in brallend.
Over de volle lengte van de horizon.
Het schilderij zindert van de hitte
Alsof het in je ogen knerpt !
Zonnebloemen, symbolen van je zon.
Stil maar heftig leven.
Symbolen van je driftig leven.
met zwarte kraaien.
Met zeldzaam kracht
Je laatste schilderij.
In doodsnood.
Want eind juli achttien negentig
Schoot je je zelf in het veld, heel zwaar verwondt.
Slepende naar je hotel.
En in je bed.
Waar je je hopeloze einde vond.
Moegestreden om dat niemand jou erkennen kon
Alleen Theo kwam.
Je broer die je steeds overhaalde.
Met schilderen nooit te stoppen.
En al je verf en doeken steeds betaalden.
Viel huilend voor je sterfbed.
Je zware leven kon je niet meer tegen.
Je wist toen niet dat je kunst
Maar ook je brieven zijn gebleven.
Een wandelgang door je jonge leven.
Je schrijverskunst naar Theo steeds geschreven
Maar toch, misschien zie je daar, in hoge akkers,
je naam, je zon,
Die al meer dan honderd jaren brandt,
eindelijk naar eeuwig is gestegen.
…
Leon Larssen: | Zaterdag, maart 21, 2009 10:26 |
Aan Hans Winter, Wat een origineel goed gedichtje heb je op mijn gedicht geschreven ! |
|
Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, maart 21, 2009 02:06 |
Prachtige ode, proficiat! Gegroet, Jacky |
|
Leon Larssen: | Zaterdag, maart 21, 2009 00:17 |
Sorry, ging even mis, ik bedoel natuurlijk bedankt voor je reactie, | |
Leon Larssen: | Zaterdag, maart 21, 2009 00:15 |
Leon Larssen: | Zaterdag, maart 21, 2009 00:10 |
Marina van Vledder, beankt voor je rewactie. | |
Leon Larssen: | Zaterdag, maart 21, 2009 00:02 |
Of je hebt gewoon geen verstand van Kunst, Ik denk het laatste. | |
Leon Larssen: | Vrijdag, maart 20, 2009 23:51 |
Waarschijnijk snap je niets van de geschiedenis van Vincernt van Gogh. | |
Leon Larssen: | Vrijdag, maart 20, 2009 23:38 |
Aan gijsje, ik begrijp van je reactie geen barst. | |
Hans Winter: | Vrijdag, maart 20, 2009 18:55 |
die ene die in hem geloofde, wat is hem overkomen, al heeft hij verloren, leed voor vele malen hoop gekregen, zijn zo zeer naaste vond toch ooit zonnegloren. groetje, hans |
|
gijsje: | Vrijdag, maart 20, 2009 17:48 |
ik word er onpasselijk van nog steeds... doorgesneden keel/de mond gesnoerd etc het voorland van deze of gene, van Gene dus nou ... laat het maar even bezinken:S, het was maar een oor van de meester Vincentius. Grtjs, gijsje. |
|
Marina van Vledder: | Vrijdag, maart 20, 2009 17:15 |
Schitterend! | |
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 20 maart 2009 | ||
Thema's: |